Fehim Ne Demek? Bir Hikâyenin İçinden
Size bugün bir hikâye anlatmak istiyorum. Belki de hepimizin hayatında farklı şekillerde yankılanan bir kelimenin, “fehim”in peşine düşeceğiz. Fehim, anlayış, kavrayış, sezgi… Ama ben onu yalnızca bir sözlük tanımıyla değil, yaşayan karakterler üzerinden anlatmayı seçtim. Çünkü bazen bir kelimenin gerçek anlamı, ancak bir hikâyenin içinde, insanlarla beraber şekillenir.
Köyün Sessiz Oğlu
Küçük bir köyde yaşayan iki kardeş vardı: Murat ve Elif. Murat, köyün içinde çözüm odaklılığıyla tanınırdı. Arızalanan bir su kuyusu mu var? O, hemen bir plan yapar, malzemeleri toplar ve kimin hangi işi yapacağını belirlerdi. İnsanlar onun stratejik zekâsına güvenirdi.
Elif ise başka bir yoldan köyün kalbine dokunurdu. Bir komşunun derdi olduğunda, yanında sessizce oturur, göz göze geldiğinde bile teselli verirdi. Onun empatisi, köydeki herkesin yarasını biraz olsun hafifletirdi.
İşte bu iki kardeşin hayatı, fehimin anlamını bize yavaş yavaş gösterecekti.
Bir Kriz Anı
Bir gün köyün en yaşlısı olan Hacı Dede, ağır bir hastalığa yakalandı. Doktorlar yapılabilecek şeylerin sınırlı olduğunu söylüyordu. Köy halkı ise umutsuzluğa kapılmıştı. Murat hemen stratejik planını yaptı: şehre gidilecek, en iyi ilaçlar bulunacak, bakım için dönüşümlü nöbetler tutulacaktı. Onun planı kusursuzdu, kimseyi yormuyor, her şeyi hesaplıyordu.
Elif ise farklı bir yol seçti. Hacı Dede’nin başucuna oturdu, ellerini tuttu ve sadece dinledi. Onun geçmişten anlattığı hikâyelere, hayata dair pişmanlıklarına, sevinçlerine kulak verdi. İlaçlar yetmiyordu ama Elif’in varlığı Dede’ye huzur veriyordu.
Fehimin Kalbi
İşte o anda köy halkı bir şey fark etti: Fehim, yalnızca akılla kavramak değil, aynı zamanda kalple anlamaktı. Murat’ın stratejisi gerekliydi; çünkü hayat devam ediyordu, düzen gerekiyordu. Elif’in empatisi ise köyün ruhunu ayakta tutuyordu.
Fehim, işte tam bu dengeydi: akılla kalbin, stratejiyle duygunun birleştiği nokta. İnsan sadece mantığıyla ya da sadece duygularıyla yaşayamaz. Asıl kavrayış, ikisini birleştirdiğimizde ortaya çıkar.
Köyün Yeni Hikâyesi
Aylar geçti, Hacı Dede vefat etti. Ama geride bir miras bıraktı: köyde herkes birbirinin hikâyesini dinlemeye başladı. Murat, planlarına duyguları katmayı öğrendi; artık sadece çözüm odaklı değil, insan odaklı bir lider olmuştu. Elif ise empatisini korudu ama aynı zamanda daha stratejik düşünmeye de başladı.
Köyde fehim, yaşayan bir kelime haline gelmişti. Artık çocuklara anlatılan masallarda “fehimli olmak” yalnızca akıllı ya da duygusal olmak değil, her iki tarafı da taşıyabilmekti.
Bugüne ve Bize Düşen
Hikâyeyi burada bitirirken size sormak istiyorum: Sizin için fehim ne demek? Bir kelime mi, yoksa hayatın içinde öğrendiğiniz bir denge mi?
Belki iş yerinde stratejik kararlar alırken bir yandan arkadaşınızın derdine kulak verdiğiniz anlarda fehimi yaşıyorsunuz. Belki bir çocuğun gözlerine bakıp onun söylemediğini anladığınızda.
Fehim, aslında hepimizin içinde var olan ama çoğu zaman farkına varmadığımız bir güç. O yüzden bu yazıyı okurken kendi hayatınızı düşünün: Ne zaman yalnızca aklı dinlediniz, ne zaman yalnızca kalbi? Ve ne zaman ikisini birleştirip gerçek anlamda kavradınız?
Sizin Hikâyeniz
Ben bu hikâyeyi paylaştım, şimdi sıra sizde. Yorumlarda bana anlatın: Sizin hayatınızda fehimin anlamını gösteren bir an oldu mu? Bir kelimenin, bir davranışın ya da bir kişinin size “gerçekten anlaşıldığınızı” hissettirdiği bir an?
Çünkü fehim, aslında paylaşılınca çoğalan bir kavrayış. Ve belki de sizin hikâyeniz, başkasının kalbinde yepyeni bir pencere açacak.